طبق گفته مبشرین آن، پیکلبال سریعترین ورزش در حال رشد آمریکاست (این بستگی به نحوه اندازه گیری شما دارد). با توجه به Architectural Digest، این است امکانات عالی برای توسعه املاک و مستغلات لوکس جدید (شاید باشه). به گفته مادربزرگ شما، در خانه سالمندانش منفجر می شود (این قطعا است). در چند سال گذشته احتمالاً اولین باری است که در مورد این ورزش شنیده اید، اگر اصلاً شنیده اید، و ممکن است از خود بپرسید که چه خبر است.
تنها چیزی که سریعتر از این عجله طلا با پشتوانه سرمایه مخاطره آمیز حرکت می کند، افراد متنفر از pickleball هستند که تعداد زیادی از آنها وجود دارد. بالاخره هیچ کس دوست ندارد به او گفته شود چیزی را دوست دارد. برای بدخواهانی مثل ما، این تصور یک شهروند سالخورده از چیزی جوانتر و باحال است – اگر بخواهید، ورزش پیت بوتیجیگ.
نترسید، بهمنی از مطبوعات اخیر می تواند به همه سؤالات شما پاسخ دهد. امسال، The نیویورک تایمز ورزش را اعلام کردآماده برای ساعات پربیننده” NPR ناله کرد فقط 10000 مکان برای بازی در سراسر کشور. شهر و کشور آن را “ورزش ترجیحی یک درصد” را اهل نیویورک پرسید، “آیا پیکلبال می تواند آمریکا را نجات دهد؟”
بیشتر مقالههای اخیر در مورد پیکلبال از یک موضوع قابل پیشبینی پیروی میکنند و با توضیح نحوه عملکرد بازی شروع میشوند: بازیکنان از پاروهای ترکیبی یا چوبی برای ضربه زدن به یک توپ پلاستیکی به جلو و عقب روی یک تور کوتاه استفاده میکنند تا زمانی که دو بار یا خارج از محدوده بپرد – مانند یک بازی. پینگ پنگ جایی که می توانید روی میز بایستید. سپس، گویی که به طور طبیعی از سادگی بازی ناشی می شود، آنها افزایش محبوبیت بازی را دنبال می کنند، از اختراعات در دهه 60 توسط یک نماینده جمهوریخواه متعجب کنگره به صعود سریع خود به جریان اصلی در چند سال گذشته.
زمانی که یک فعالیت بداهه در مسیر تابستانی بود، pickleball از آن زمان به یک جریان درآمد چند میلیون دلاری تبدیل شده است. سه لیگ حرفه ای مختلف برای برتری ایالات متحده رقابت می کنند، دو لیگ بین المللی رقیب، سه سازمان مجزا که ادعا می کنند تالار مشاهیر رسمی ورزش هستند (آنها اخیراً نیروهای خود را با هم ترکیب کردند)، و تولید کنندگان بی شماری کالا، تجهیزات، پوشش رسانه ای، حتی مجتمع های سرگرمی با مضمون ترشی بال. امروز، احتمال بیشتری وجود دارد که پیل بال را در الف ببینید ویدئوی تبلیغاتی با بازی بیل گیتس یا در کف بورس اوراق بهادار نیویورک نسبت به خیابان روبروی خانه همسایه با رسانه های به دست آمده در سراسر چاپ و تلویزیون – و حتی یک ویژگی برجسته در نمایش واقعیت Vanderpump Rules – حس فوق العاده ای وجود دارد که چیزی به بازار عرضه می شود.
فراتر از ورزش نجومی روابط عمومی، دلایل مشخص تری برای دوست نداشتن پیکلبال وجود دارد. فوری ترین، برای هر کسی که در این نزدیکی است، صدای آزاردهنده آن است: هیچ نمادی بهتر از ضربه زدن به توپ ترشی برای این تصاحب گستاخانه وجود ندارد. (“صدای Pickleball از ساحل به ساحل درام را تشدید می کندگزارش می دهد لس آنجلس تایمز). و از آنجایی که در فاصله نزدیکتر و با شدت کمتری نسبت به سایر ورزشهای راکتی بازی می شود، تمایل زیادی به صحبت کردن وجود دارد. در واقع، برای شرکت کردن، یادگیری اصطلاحات منحصر به فرد این ورزش ضروری است – “dinks” (نوعی شوت)، “آشپزخانه” (منطقه بدون رگبار)، “OPA” (عبارتی برای فریاد زدن در وسط نقطه پس از انجام رگبار. قانونی می شود). همچنین ممکن است عبارات «فلاپ جک»، «بال بالگرد» یا «نبردهای دستی» را بشنوید. شما به سادگی باید درک کنید: این ورزش است سرگرم کننده و ناهمسان-سفیدهای تنیس خفهتان را در کلوپ تنیس و کروکت روی چمنهای سراسر انگلستان بگذارید.
کلم پیچ در آمریکا به این ترتیب بود: یک روزنامهنگار خوب. این تمام چیزی است که گاهی اوقات لازم است پادکستر، مشاور برند، و کریس بلک شکاک در پیکلبال. به محض اینکه شرکت ها درگیر می شوند، در مورد آن به عنوان یک فرهنگ صحبت می شود در حالی که اینطور نیست.
توسط