در سال 2001، Miyake با Seiko شریک شد تا ایده های خود را در مورد ساعت زنده کند. با این حال، این به عنوان یک همکاری مستقیم انجام نشد. در عوض، طی دو دهه بعد، استودیوی طراحی Miyake افراد مختلف همفکر و آینده‌نگر را گرد هم آورد تا با آنها بر روی کاتالوگی از ساعت‌های حواس‌پرور به روش خوب کار کنند.
این امر در ساعت‌هایی مانند Hu که توسط طراح صنعتی راس لاوگرو ساخته شده است مشهود است. این قطعه شبیه کمی از الکس مک گو است که روی مچ دست متبلور شده است:
بسیاری از کمک های ایسی میاک به دنیای مد به قدری نمادین است که مترادف با خود طراح است. روز سه‌شنبه، روزی که استودیو مرگ میاکه را اعلام کرد، برخی از خروجی ها او را در بوق انداخت سرفصل ها به عنوان “طراحی که یقه یقه اسکی استیو جابز را خلق کرد.” گروه رو به رشدی از طرفداران پوشاک مردانه نام میاکه را نمی شنوند بدون اینکه فوراً شلوارها، ژاکت ها و پیراهن های چین دار او را به یاد بیاورند. یک جنبه بالقوه ناشناخته – اما به همان اندازه جذاب – از میراث طراح، سهم قابل توجه او در دنیای ساعت است. فقط این نیست که ساعت‌هایی که او روی آنها کار می‌کرد بد بو، سرگرم‌کننده، دموکراتیک و ارسال‌شده از آینده هستند (البته همه نشانه‌های میاکه). کاوش در آنها کمک می‌کند تا بسیاری از چیزهایی که او به آنها اهمیت می‌داد را به خانه برگرداند – و چه چیزی او را به عنوان یک طراح جالب کرده است.
O به معنای ارجاع کلمه فرانسوی آب (“eau”) از “شکل آب” الهام گرفته شده است. بر اساس استودیوی طراحی Miyake. این ساعت که از کناره دیده می شود، شبیه یک قطره چاق باران است. طبیعت الهام‌بخش دائمی ساعت‌های Miyake بود: Roku تیز زاویه دار شکل لانه زنبوری را تقلید کرد. این ساعت‌ها به وضوح نشان می‌دهند که علی‌رغم افکار عمومی، پاشیدن مد می‌تواند چیز خوبی باشد. اگرچه بیشتر ساعت‌سازان سنتی اغلب از طبیعت به عنوان الهام‌بخش یاد می‌کنند، اما هرگز طرح‌هایی شبیه این نمی‌آورند.
در دنیای ساعت، “مد” زمانی کلمه کثیفی بود. اگرچه این به سرعت در حال تغییر است، بسیاری از خانه‌های طراحی به عنوان ساعت‌های کوارتز ارزان تولید می‌کنند و سپس لوگوی خود را روی آن می‌زنند و قیمت را افزایش می‌دهند. به نظر می رسید که میاک با افتخار مانتو «ساعت مد» را بر تن می کرد و قطعاتی ساخت که به وضوح طراحی را بر هر چیز دیگری ترجیح می دادند.
