علاوه بر تماسهای معمول بازیگری، فیلمسازان بخشهای تئاتر دبیرستان لسآنجلس را بررسی کردند و ترکیب مناسبی از استعدادها و شخصیتها را پیدا کردند تا در اطراف LeBeouf، حتی استیونز ستاره ای که تست داد و بلافاصله انتخاب دیویس برای استنلی شد. دیویس به یاد میآورد: «آنها بچههایی بودند که زندگی زیادی داشتند و فرهنگ زیادی داشتند، و همه به نوعی به موسیقی یا رپ علاقه داشتند. یک ماه پس از تثبیت بازیگران، خدمه D-Tent شروع به تمرین برای فیلمبرداری طولانی و طاقت فرسا در صحرا کردند. این گروه به رهبری الکس رینولدز، هماهنگ کننده بدلکاری، درگیر فعالیت های تیم سازی بود: پیاده روی های طولانی، وزنه برداری سبک، طناب نوردی و پیاده روی در طبیعت. Kasch میگوید: «ما کمی حفاری انجام دادیم تا مقدار زیادی از فرم و عملکرد پایین بیاید. او ما را برای چند هفته شلاق زد و ما را با هم پیوند داد.
در نهایت، رپ های آن ها به جلوی اتوبوس رسیدند، جایی که دیویس به سرعت متوجه شد که خدمه D-Tent می تواند پاسخی باشد که کارگردان او به دنبال آن بود. «آنها بعضی کارها را انجام می دادند سوراخ هادیویس می گوید: چیزهای مرتبط، اما آنها فقط هر کاری که به ذهنشان می رسید انجام می دادند. یادم میآید که در تریلر با دفترچههای کوچکشان با هرکدام از آنها ملاقات میکردم و آنها شعرشان را به من میگفتند.» با الهام از بازیگران با استعداد، Rachtman، که قبلا به ساخت موسیقی متن فیلم کمک کرده بود. داستان عامهپسند، تهیه کننده موسیقی میکی پترالیا را در اواسط فیلمبرداری استخدام کرد و شروع به تنظیم اصول اولیه یک آهنگ پایانی کرد. راختمن میگوید: «من به یاد دارم که با میکی به صحنه رفتم و آهنگی از نوع «No Diggity» را برای اندرو به نام «Dig It» اجرا کردیم.
آماده سازی بسیار مهم بود: در طول فیلمبرداری، پسران در سوراخ های 120 درجه بیل زدند و با طوفان های گرد و غباری که در اطراف بستر دریاچه خشک Cuddeback در شمال لس آنجلس می چرخید، مبارزه کردند. پس از بازگشت به هتل Ridgecrest خود هر شب، آنها بازی های ویدئویی انجام می دادند، کنار استخر آویزان می شدند، و در گرمای طوفان دوستی برقرار می کردند. توماس می گوید آنها «راه هایی برای زنده نگه داشتن انرژی پیدا کردند».
به طور مشخص به موسیقی روی آوردند. در طول چند هفته اول تولید، در طول یک ساعت سواری اتوبوس تا غروب، Kasch شروع به قاطی کردن با گیتار خود کرد تا زمان را از بین ببرد. او تحت تأثیر برخی از آهنگهای محلی آپالاچی که در آن زمان گوش میداد، تعجب کرد:این افراد در حالی که این کار طاقت فرسا را انجام می دهند، چه آهنگی می توانند اینجا بخوانند؟به زودی، اعضای گروه بازیگران او در مورد شخصیت های خود رپ های ساخته شده را تف می کردند. توماس میگوید: «یکی میتوانست بوکس را شکست دهد، و سپس شیعه چیزی میگفت و من هم چیزی میگفتم». ما فقط به مدت 10 تا 15 دقیقه به همین صورت می چرخیم تا زمانی که کسی دوباره آن را راه اندازی کند. اوه میدونی چی میتونی بگی؟ مارمولک خال زرد، خنک تر از کولاک است…»
دیویس پس از کار بیشتر روی فیلمهای اکشن در طول دوران حرفهایاش، مشتاق بود دست خود را در یک فیلم خانوادگی امتحان کند. زمانی که تهیه کننده و همکار ترزا تاکر دیویس به او پیشنهاد داد تا او را تطبیق دهد سوراخ ها، او عاشق این داستان شد و معتقد بود که می تواند نسخه ای پایه ای از رمان ساچار در سال 1998 بسازد. با شنیدن صدای این زوج، ساچار همین احساس را داشت – در نهایت دیویس از نویسنده درخواست کرد که در فیلمنامه و بازیگری کمک کند. دیویس میگوید: «فقط احساس میکردم که آنها شخصیتهای او هستند و نمیخواستم او با کسی دعوا کند. “عالی کار کرد.”