راکی از بالکنی در میامی با من صحبت میکند، جایی که تایلر، که حتماً گوشهایش از ذکر او زنگ میزند، او را صدا میزند و برای مدت کوتاهی گفتگوی ما را قطع میکند. (راکی می خندد: «آن احمق لعنتی.) او تازه وارد هنر بازل شده است، جایی که «عشق جدید» خود را به تزئینات داخلی اشباع کرده است – او اولین قطعه را از استودیوی طراحی مبلمان جدید خود Hommemade آغاز کرد. اما او مشتاق است که از شهری که به آن “وگاس جدید” می گویند، برود و به خانه در نیویورک بازگردد، و با گروه AWGE “جلسات پخت و پز” خلاقانه تری داشته باشد تا پروژه های بصری بیشتری مانند “Shittin Me” را مفهوم سازی کند و البته بسازد. موسیقی بیشتر
راکی ممکن است به کندی کار کند، اما این آخر هفته گذشته بسیار پربار بود. علاوه بر “Shittin Me” و تصویری آن، این خواننده رپ آلبوم جدید و عالی مترو بومین را نیز با آهنگی پراحساس، “Feel the Fiyaaaah” پایان میدهد. آهنگ تلخ است، با این حال – این اولین همکاری راکی با Takeoff است. تنها یک ماه پس از قتل غم انگیز رپر، این اولین آهنگ پس از مرگ رپر فقید است. راکی در حال صحبت کردن در مورد تیک آف به وضوح آشفته است. لبخند همیشگی کبابی اش وقتی به دوردست ها خیره می شود کمرنگ می شود. او در حالی که سعی می کند کلمات مناسب را بیابد از سکوت خود عذرخواهی می کند.
راکی توضیح میدهد که مترو آنها را در یک استودیو گرد هم آورد تا قبل از اینکه آنها را به حال خود رها کند و در حالی که آهنگهای دیگر آلبومش را تماشا میکرد، به حال خود بپردازند. من و تاک در مناسبتهای مختلف آنجا بودیم [up to] 10 ساعت. این دیوانه بود. او وقت خود را با جریان های خود می گیرد. و وقتی تمام شد، و او آن پتنت را روی آن گذاشت، تمام شد.” آهنگ “Feel the Fiyaaaah” مترو تنها آهنگی نخواهد بود که از این جلسات ده ساعته بیرون می آید. ما چیزهای دیگری هم داریم و این دیوانه کننده است. راکی قول می دهد.