پاییز امسال، بیشتر صبح های جمعه هفت مایل را با یکی از دوستانم دویدم. وقتی با کفش های جدیدم ظاهر شدم، به من گفت شبیه پیرمردی هستم که 20 سال است که وسایل نو نخریده است. به عبارت دیگر نگاه کردم کمتر متعهد حتی از درهم ریختن ترین هاسرگرمی دویدن” و برای یک دونده، هیچ چیز جالبی وجود ندارد که به نظر برسید در 15 سال گذشته به اندازه کافی دویده اید که به کفش های جدید نیاز داشته باشید.
در همین راستا، دویدن با جوراب شلواری بلند و یک پیراهن آستین کوتاه به من می گوید که هرگز در یک روز سرد به سختی عرق نکرده اید، و در حالی که Kipchoge-tier کفش های مسابقه ای برای سریع رفتن عالی هستند، در یک دویدن گروهی آرام کمی گیج هستند.
میخواستم بدانم: آیا میتوانی با کفشهای دویدن باحال بدوم؟ و آیا این همان چیزی است که در نهایت باعث میشود به ظاهرم اهمیت بدهم وقتی که مایلها را به داخل میرسم؟
پاسخ سوال اول به راحتی آمد: شما می توان سنگفرش را در اینها بکوبید. مدلهای یکپارچهسازی با سیستمعامل فقط برای پوشیدن روزمره به بازار میآیند، و نمایندگان نیوبالنس و اسیکس وقتی در مورد دویدن واقعی پرسیدم، بهطور مبهم وحشت کردند و تأکید کردند که اینها برای مسافت پیموده شده جدی نیستند. اما البته، این همان چیزی است که آنها در وهله اول برای آن طراحی شده بودند. و در حالی که مدلهای منتشر شده ممکن است با مواد کمی سنگینتر و با قابلیت تنفس کمتر نسبت به مدلهای اصلی ساخته شوند، تفاوتها در عمل بسیار کم به نظر میرسند.
با این حال، من همچنین متوجه شدم که کفشهای جدیدم باعث نمیشوند که در هنگام دویدن، بهخاطر جذاب به نظر برسم. مانند هر خرده فرهنگ، دویدن دستورات سبک خاص خود را دارد که توضیح آن برای افراد خارجی دشوار است. من این معضل را برای واینر قرار دادم، او گفت که تجربه مشابهی با دوچرخه سواری در جاده دارد. او به من گفت: «اگر از یک طرف به لباس علاقه دارید، و از طرف دیگر عضوی از یک جامعه ورزشی مانند آن هستید، تقریباً مثل این است که به دو زبان مختلف صحبت می کنید. تلاش برای یافتن راههایی برای ادغام آنها میتواند سرگرمکننده باشد، اما همچنین بسیار کثیف است، زیرا متوجه میشوید که آنچه در یک زبان به عنوان «باحال» خوانده میشود ممکن است در زبان دیگر غیرقابل رمزگشایی یا حتی پرمخاطب باشد.»
معرفی این کفش های جدید در حالی که در اعماق تمرینات ماراتن بود، یک متغیر بالقوه وحشتناک در چند ماه همیشه پرخاشگر بود. اما در حالی که تعداد زیادی وجود دارد unscientific running-store bro-science در مورد نحوه مناسب بودن کفشهای دویدن و تأثیر آن بر راه رفتن، بهترین تحقیقات فعلی نشان میدهد که تنها چیزی که واقعاً اهمیت دارد این است که چه احساسی به شما هنگام دویدن دارند. و بنابراین، در حالی که سابقه مصدومیت من در اولین دویدن هایم بسیار عصبی ام کرد، به سرعت به انتشار مجدد مد در چرخش کفش های ورزشی خود عادت کردم. مسافت پیموده شده شما ممکن است متفاوت باشد (با عرض پوزش)، اما آنها برای من مانند یک کفش ورزشی معمولی برای دویدن بودند.
بنابراین میخواهم به کفشهای کتانی نقرهایام آویزان شوم، اما وقتی پانصد یا ششصد مایل دیگر برای سطل بازیافت آماده شوند، غمگین نخواهم شد. همانطور که مشخص است، تنها راه رسیدن به سبک دویدن بزرگ، دویدن مایل های طولانی است.
در یک سطح، این یک موهبت الهی بود: وقتی کفشهای دویدن و کفشهای غیر دویدن شما یکی هستند، دیگر هرگز چمدانهایتان را برای سفر آخر هفته به همان روش نخواهید داشت.