هاوارد وایت واقعی درباره بازی تاکر می‌گوید: «فکر می‌کنم او یک نیروی متحد کننده در آن فیلم بود. “و دیدن آن دشوار است. اما همیشه ماموریت من در زندگی مثبت نگه داشتن مردم، برای MJ، برای نایک بوده است. من آنجا بودم تا آن لحظات سخت را با این جمله متعادل کنم: “ما از آن عبور خواهیم کرد.”
بنابراین هاوارد وایت واقعی، تاکر را به دنیای خود راه داد، و تحقیقاتش گسترده بود: «هاوارد از من خواست با افرادی که در کودکی با آنها بازی می کرد، معلمش، مربیان دبیرستانش، دوستانش، تا او که چارلز را راهنمایی می کرد صحبت کنم. بارکلی. من اطلاعات زیادی به دست آوردم و آنها را برای تجسم روح او جمع کردم. هرکسی که باهاش حرف زدم میگفتن که اون مرد نیمه پر لیوانه. آنها او را کنفوسیوس می نامند.
او در واقع به کمک تاکر نیاز داشت. جردن فیلم را برکت داده بود، اما گنجاندن هاوارد وایت یکی از اخطارهای او بود – مردی که در آن مقطع، سابقه عمومی کمی برای ساختن یک شخصیت داشت. «حسی که به دست آوردم [from Michael] افلک می گوید، هاوارد فردی بود که می توانست با او ارتباط برقرار کند. خوشبختانه برای او، تاکر به نوعی هالیوود فارست گامپ است که همه این کارها را انجام داده است، و او در طول سال ها از طریق بنیاد گلف خود با وایت دوستی پیدا کرده بود. تاکر می گوید. و از آنجا حداقل سالی یک بار صحبت می‌کردیم و همدیگر را چک می‌کردیم.»
بنابراین تاکر خود را در بخش مطالعه غوطه ور کرد. افلک به یاد می آورد: «کریس زود به لس آنجلس آمد و خود را به مدت یک هفته در هتلش حبس کرد. این تنها باری است که در تجربه‌ی حرفه‌ای، بازیگری یا کارگردانی من اتفاق افتاده است. به همین دلیل است که او بسیار روان بود – تمام خطوط تبلیغاتی و دور ریختنی چیزهایی هستند که او درباره هاوارد می دانست و با اسمز آن را برداشت. وقتی چنین زمان و انرژی می گذارید و به اندازه کریس درخشان هستید، نتیجه این می شود. او فقط می تواند به هاوارد تبدیل شود.”