بازی اولین بازی بود من در طول فصلی که می توان آن را به عنوان فضای الکتریکی توصیف کرد، رفته بودم. هم برنامه‌های پیش‌بازی کالج ESPN و هم برنامه‌های ملی پیش‌بازی Big Noon Fox در محل پخش می‌شدند. بلیط ها به طرز احمقانه ای گران بود. من برای هر جفت در منطقه انتهایی 450 دلار پرداخت کردم. چندش آور.
این مرا دیوانه کرد. دوست داشتم که تیم‌های هاربا دو بار دانتونیو را در ورزشگاه اسپارتان، در سال‌های 2016 و 2018، و سپس در خانه بزرگ در سال 2019 با نتیجه 44-10 شکست دهند، در فصلی که در نهایت آخرین فصل دانتونیو بود. تا آنجا که به رقابت مربوط می شد، او در پایین ترین نقطه قرار گرفت. خوب! تحزب منفی!
عکس STAEE از یک مشکل بومی هم در سیاست و هم در ورزش صحبت می کند. علیرغم داشتن روابط اجتماعی و حرفه ای مداوم با تعداد زیادی از فارغ التحصیلان ایالت میشیگان که از نظر فردی باهوش تر، موفق تر و مهربان تر از من هستند، احساسات من در مورد ایالت میشیگان به عنوان یک موسسه بیشتر حول محور دیدن مردم میشیگان در توییتر است که احمقانه ترین را بازتوییت می کنند. احمق ترین طرفداران آنها می گویند و انجام می دهند. یا به طور متناوب، در فکر کردن به لحظات ضعیف برنامه MSU از رقابت فوتبال، مانند بازی سال 2011 که تیمش شش خطای شخصی مرتکب شد، از جمله یک خطا علیه مدافعی که کلاه دنارد رابینسون، مدافع میشیگان را گرفت و آن را کشید و سرش را کشید. در حالی که پس از پایان نمایش روی زمین دراز کشیده بود، گردنش به طرز عجیبی به سمت عقب چرخید. پس از آن بازی، هماهنگ کننده دفاعی آن زمان MSU، پت ناردوزی، گفت که بازی کثیف برنامه بوده است: “این چیزی است که ما سعی کردیم انجام دهیم، شصت دقیقه زبری غیر ضروری.” (او متعاقباً گفت که هنگام اظهار نظر “یک نوع شوخی” کرده است و شوت های ارزان قیمت را تشویق نمی کند.) در طول بازی 2017، یک مدافع دفاعی اسپارتایی حرکات خفه کننده ای را به بازیکن میشیگان انجام داد که احتمالاً یک بازی را رها کرده بود- پاس ذخیره؛ قبل از بازی 2018، تیم ایالتی (با حضور مارک دانتونیو مربی وقت) یک مراسم قبل از بازی به نام “پیاده روی اسپارتان” انجام داد به گونه ای که “به طور تصادفی” با چند بازیکن میشیگان در حالی که در حال حرکات کششی بودند برخورد کرد.