چگونه جف استیپل کبوتر را به نماد لباس خیابانی تبدیل کرد؟

منبع

در واقع یک اصطلاح برای آن در فرهنگ گرافیتی وجود دارد: رفتن به “تمام شهر” به این معنی است که شما به هر خط مترو برخورد کرده اید، بنابراین هر منطقه و محله برچسب شما را می بیند. و این هدف یک هنرمند گرافیتی بود. بنابراین وقتی شروع به انجام یک یا دو همکاری کردم، مسلماً اینطور نبودم که “من باید یک میلیون همکاری انجام دهم.” اما وقتی همکاری New Balance را بعد از همکاری نایک انجام دادم، در من کلیک کرد.

کاملا. اگر فقط در Hypebeast تمام شود، فقط به یک چیز Hypebeast تبدیل می شود. اما چون روشن بود پست، تبدیل به یک مادربزرگ 90 ساله شد که در Upper West Side زندگی می کرد. ناگهان تبدیل به فرهنگ پاپ شد. آن را دوست داشته باشید یا از آن متنفر باشید – و برخی از مردم می گویند که Pigeon Dunk فرهنگ را از بین برد، و کفش های ورزشی را از یک خرده فرهنگ به این چیز مسخره ای که الان هست، بردند – شما نمی توانید انکار کنید که Pigeon Dunk واقعا فرهنگ کفش ورزشی را روی نقشه قرار داده است.

بسیاری از مردم می گویند: “اوه، چرا فقط یک قرارداد طولانی مدت با نایک امضا نمی کنید؟” و زمانی که New Balance به من این فرصت را داد که با هم کار کنیم، در آن زمان بود که ذهنیت گرافیتی کلیک کرد و من از ایده انجام کاری با یک برند و سپس تقریباً همان کار با برند دیگر خوشم آمد. برای من این همان برچسب در دو قطار متفاوت است.

من انتقادها و نظراتی مانند این را می شنوم: «کی قرار است کار متفاوتی انجام دهی؟ مدام به کبوتر سیلی میزنی و خاکستریش میکنی.» و من می گویم، “آره، این موضوع به نوعی شبیه است.” زیرا اکنون که شما 25 سال بعد کوچک‌نمایی می‌کنید، این که من اساساً توانستم با شرکت‌های آمریکایی به سراسر شهر بروم، بسیار بد است. من توانستم همه این مارک ها را بمباران کنم.

زمان مناسبی بود. منظورم این است که من طراحی را دوست دارم و داستان سرایی عالی داشت، اما زمان بندی فاکتور بزرگی بود. بزرگترین شانس این بود که خبرنگاری که آن داستان را برای آن گزارش کرد نیویورک پست در خیابان ارچارد زندگی می کرد. اگر راشل اسکلار در خیابان اورچارد زندگی نمی کرد، ممکن است کل اسطوره دانک کبوتر اکنون متفاوت باشد، زیرا آن جلد روزنامه بسیار به کفش واقعی گره خورده است.