در مراسم جوایز اسکار که پنجاه سال پیش برگزار شد، مارلون براندو برای بازی در نقش دان کورلئونه به عنوان برنده مسابقه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد معرفی شد. پدر خوانده. اما به جای اینکه این بازیگر روی صحنه برود، ساچین لیتل فدر، فعال بومی آمریکا که در آن زمان 26 سال داشت، قدم برداشت تا اسکار خود را به دستور او رد کند. او از یادداشتهایش خواند، دلایل او تا حدودی به دلیل «رفتار صنعت فیلم با بومیان آمریکا و در تلویزیون در تکرار فیلمها» بود.
در 17 سپتامبررویداد آکادمی، لیتلفدر، که نسب خانوادگیاش از آپاچیها و یاکیها میآیند، با پرنده رانینگ واتر، که ریاست اتحادیه بومیهای اسکار را بر عهده دارد، صحبت خواهد کرد.
لیتل فیدر که اکنون 75 سال دارد، به آن ها گفت: «من حیرت زده بودم خبرنگار. هرگز فکر نمی کردم روزی را ببینم که این را بشنوم، تجربه کنم. وقتی در سال 1973 پشت سکو بودم، به تنهایی آنجا ایستادم.»
دیوید روبین، رئیس سابق آکادمی در نامه عذرخواهی این سازمان که ابتدا در ماه ژوئن به Littlefeather داده شد، نوشت: «آزاری که شما به خاطر این بیانیه متحمل شدید، غیرقابل توجیه و غیرقابل توجیه بود. بار عاطفی شما و هزینه های شغلی شما در صنعت ما غیر قابل جبران است. برای مدت طولانی شهامتی که شما نشان دادید تایید نشده است. به همین دلیل ما عمیق ترین عذرخواهی و تحسین صمیمانه خود را ابراز می کنیم.
در 27 مارس 1973، شب اسکار، زمانی که او روی صحنه رفت و تندیس ارائه شده توسط بازیگران راجر مور و لیو اولمان را رد کرد. لیتلفدر گفت“من امروز عصر نماینده مارلون براندو هستم و او از من خواسته است که در یک سخنرانی طولانی به شما بگویم که به دلیل زمان نمی توانم در حال حاضر با شما در میان بگذارم اما خوشحال خواهم شد که بعداً با مطبوعات در میان بگذارم که بسیار متأسفانه است. نمی تواند این جایزه بسیار سخاوتمندانه را بپذیرد. و دلیل این امر، برخورد صنعت فیلم – ببخشید – و در تلویزیون در تکرار فیلمها و همچنین اتفاقات اخیر در Wounded Knee با سرخپوستان آمریکایی امروز است. در این هنگام التماس میکنم که در این عصر دخل و تصرف نکردهام و در آینده، قلبها و درکهایمان با عشق و سخاوت ملاقات خواهد کرد.»
او که معمولاً شبی از خودتبریک و قدردانی هالیوود است، برای نیم قرن مرتباً در هر گردآپ سالانه «وحشیترین لحظات اسکار!» و در برنامههای ساده فرهنگ پاپ ظاهر میشود. مدتها در این ارجاعات نادیده گرفته میشد، تأثیر دردناک تشویقها و عصبانیتهایی که او در آن لحظه دریافت کرد، و آزار و اذیت طولانیمدت، تهدیدها و قرار گرفتن در لیست سیاه هالیوود که این بازیگر مشتاق دههها متحمل شد، نادیده گرفته شد. اکنون، آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک، در اقدامی پشیمانانه نسبت به آنچه که از لحظه حضور در صحنه اسکار متحمل شده است، از او عذرخواهی رسمی کرده و از او دعوت کرده تا مهمان افتخاری در رویدادی در موزه خود باشد. ، مطابق با هالیوود ریپورتر.
قبل از اسکار 1973، لیتلفدر نقش های سینمایی انگشت شماری داشت و با FCC ملاقات کرده بود برای بحث در مورد حضور بهتر اقلیت ها در تلویزیون. (در مستند ساچین: شکستن سکوت، لیتل فدر گفت که به دلیل سخنرانی در صنعت سینما در لیست سیاه قرار گرفته است.) وقتی او در مراسم اسکار روی صحنه رفت، این در حالی بود که شغل زانو زخمی 1973، جایی که فعالان Oglala Lakota (و سایرین در جنبش سرخپوستان آمریکا) Wounded Knee در داکوتای جنوبی را به مدت 71 روز اشغال کردند. هدف آنها این بود که دولت آمریکا معاهدات دو قرن قبل را به رسمیت بشناسد، و بن بست مسلحانه ناشی از آن منجر به از دست دادن دو تن از فعالان بومی شد: براندو همچنین از لیتل فیدر خواست این شغل را به عنوان یکی دیگر از انگیزه های اصلی خود برای امتناع از جایزه خود ذکر کند. .
در سال 1973، واکنش به سخنرانی او فوری و انفجاری بود. بسیاری از مخاطبان جوایز اسکار او را هو کردند و مسخره کردند و یکی از تهیه کنندگان برنامه هشدار داد که اگر بیش از 60 ثانیه ای که برایش در نظر گرفته اند بگذرد، دستگیر خواهد شد. جان وین باید مهار می شد از حذف فیزیکی او از صحنه.
توسط