اولین لباس فضایی که در اواخر دهه 1950 برای اولین ماموریت انسان در فضا ایالات متحده طراحی شد، نقره ای براق بود. در پایان دهه بعد، آنها به رنگ سفید متمایل به پف کرده بودند و با چکمه هایی برای راه رفتن روی ماه جفت شدند. دهه 1980 شاهد ورود لباس فضایی «تفریحی» نارنجی روشن بود که برای داخل فضاپیما ساخته شده بود. در این دهه، از آنجایی که میلیاردرهای متمایل به برندسازی شروع به سفر به مرزهای جوی کردهاند، مد فضای کاربردی متنوع شده است و شرکتهای SpaceX ایلان ماسک، Blue Origin جف بزوس، و شرکتهای Virgin Galactic ریچارد برانسون همگی لباسهایی را برای خود میسازند.
با این حال، این طرح بیشتر یک پوشش گرد و غباری برای کت و شلوار واقعی است که دارای یک لایه خارجی سفید است تا گرمای خورشید را منعکس کند. Axiom روی جلد سفارشی با طراح لباس استر مارکیز از مجموعه علمی تخیلی Apple TV+ همکاری کرد. برای تمام بشریت، یک تاریخ جایگزین در مورد اینکه اگر شوروی قبل از آمریکایی ها در سال 1969 روی ماه فرود می آمد، اکتشافات فضایی چگونه ممکن بود انجام شود. (نکته: ایالات متحده به سمت آن متمایل می شد.)
البته، لباس جدید ناسا بیشتر از دخالت یک طراح لباس است. به عنوان نیکلاس دو مونشو، رئیس معماری MIT و نویسنده کتابی در مورد لباس فضایی آپولو، شرح داده شده آن را به ونسا فریدمن از مجله نیویورک تایمزکت و شلوار “واقعاً کمتر از یک ساختمان بسیار کوچک یا یک فضاپیمای بسیار کوچک یک لباس است.” و فراتر از کارکرد انتقادی خود، بیانیه ای فلسفی دارد. به گفته دومونشو، این «لباس نمایشی است که ما به فضا میفرستیم»، همان راهی است که «خودمان را در بهشت قرار میدهیم».