در مواجهه با انتقادات فزاینده، بالنسیاگا مجموعه ای از بیانیه های مطبوعاتی را منتشر کرد سوم که عذرخواهی کرد به دلیل “یک سری از اشتباهات فاحش که بالنسیاگا مسئولیت آنها را بر عهده می گیرد”، و اظهار داشت که خرس ها هرگز نباید در فیلمبرداری با بچه ها شرکت می کردند و این اوراق – که از یک خانه تجهیز شده بود – احتمالاً در اصل برای یک درام تلویزیونی تهیه شده بود. . اما آسیب از قبل وارد شده بود. در 22 نوامبر، تاکر کارلسون بخشی از برنامه پربیننده خود را در فاکس نیوز اختصاص داد تا بالنسیاگا را به ترویج استثمار از کودکان متهم کند. در آن زمان، تئوری توطئه قبلاً توسط تحریک‌کنندگان جناح راست و پیروان آنها مطرح شده بود، و به زودی حتی مادران خوش‌نیت هم به صدا درآمدند – از جمله کارداشیان، که قول داد رابطه‌اش با خانه مشهور فرانسوی را دوباره ارزیابی کند.
دمنا در راس بالنسیاگا با بحث و جدل بیگانه نیست. با این حال، تا هفته گذشته، بیشتر بحث‌ها به عادت پست مدرن او مربوط می‌شد که نمادهای مصرف‌گرایی تجاری – کیسه‌های زباله، کروکس – را در وسایل لوکس گران‌قیمت برگرداند. (ممکن است ناظران گاه به گاه متوجه نشوند که دمنا اساساً یک انسان گرا است، که او آن را زیر لایه های تاریک کنایه های اینترنتی می پوشاند.) در واقع تصور چیزی که مانع سلطه فرهنگی و تجاری بالنسیاگا شود دشوار بود. عملاً هر کاری که Balenciaga انجام می دهد به یک داستان بزرگ تبدیل می شود، هر محصول به یک موفقیت ویروسی، هر شیرین کاری به یک لحظه شفافیت خلاقانه تبدیل می شود. تا اینکه Balenciaga دو عکس منتشر کرد که با یک نوع عفونی وحشت اخلاقی آمریکایی تلاقی داشت. یکی شامل کودکان و مجموعه‌ای از محصولات هدیه تعطیلات، از جمله خرس‌های عروسکی که با لباس‌های اسارت چرمی تزئین شده‌اند، از جدیدترین نمایش باند این برند بیرون کشیده شده‌اند. یکی دیگر از یک کیسه Balenciaga x Adidas در بالای لوازم اداری و اسناد یک طبیعت بی جان را نشان می داد که یکی از آنها کپی بود. آمریکا علیه ویلیامز، تصمیم دیوان عالی سال 2008 مربوط به قوانین پورنوگرافی کودکان. عجیب و غریب؟ مطمئن. نشان دهنده یک توطئه تاریک در سطوح نخبگان مد بالا است؟ نه دقیقا.
زمانی می‌توانست تصور کنید که دمنا با پوشاندن تی‌شرتی که روی آن گرافیک «Faux News» نقش بسته بود، به چنین جنجالی پاسخ دهد. در عوض، Balenciaga شکایت کرد طراح تولید مسئول فیلمبرداری دفتر با 25 میلیون دلار.
البته، همیشه می توان به طور کامل از چرخ و فلک مد خارج شد. فقط از تام فورد بپرسید که اوایل این ماه برند مستقل خود را به قیمت 2.8 میلیارد دلار به Estée Lauder فروخت. که هیچ کاری برای فرونشاندن این امید که فورد به زودی به گوچی برمی‌گردد، پوشیده از شایعه نبود.
خب معنی اینها چیه؟ آیا پس از دوره‌ای از خلاقیت بدون محدودیت و مرزها، آیا مد مردان وارد دوران امن‌تری می‌شود، جایی که متفکران شرکت‌ها طراحان را از خطرات هنری دور می‌کنند؟ مطمئناً در آینده نزدیک تصور دمنا در حال استفاده از نام تجاری شوک خود سخت‌تر می‌شود و مطمئناً طراحان دیگر یادداشت‌برداری خواهند کرد. یا شاید در حال وارد شدن به یک مرحله کاملاً غیرقابل پیش بینی جدید از تاریخ پوشاک مردانه هستیم، جایی که این تحولات دوباره عرشه های صنعت را جمع می کند. رویدادهای هفته گذشته در برابر لرزه‌های تغییری که قبلاً صنعت را تحت تأثیر قرار داده بود، رخ داد. بیش از یک سال از مرگ ویرجیل آبلو می گذرد، موقعیت او در لویی ویتون مردان باز است و شایعات در مورد اینکه چه کسانی ممکن است در مناقشه باشند – از ستاره های موسیقی تا استعدادهای نوپا – روز به روز در حال تغییر است. دیگر طراحانی که گمان می رود در حال انجام حرکت هستند عبارتند از همتایان LVMH جاناتان اندرسون و متیو ویلیامز. این ممکن است همه چیز خوبی باشد: آخرین باری که آهنگ در بازی صندلی های موزیکال مد بالا متوقف شد، در بهار 2018 بود، زمانی که Abloh به Vuitton، کیم جونز به Dior Men، و Hedi Slimane به Celine رفت. آن سه طراح، همراه با دمنا و میشل، کم و بیش دستور کار دوران لباس مردانه را که ما در آن زندگی می‌کردیم، تنظیم کردند – و این ممکن است به پایان برسد. این نکته مثبت است: تغییر شکل های طراحان به دوره های تولد خلاقیت شدید و تفکر مجدد در مورد پارادایم های مد بالا تمایل دارند. (انتصاب آبلو به LV، برای اولین بار، در نهایت پتانسیل لوکس لباس خیابانی را مشروعیت بخشید.)
در همین حال، نسل بعدی سنگین‌وزن‌های تجاری منتظر گوشی‌های خود هستند. تدی سانتیس از Aimé Leon Dore با فروختن کالاهای اساسی زیبا به خدایان ذائقه نوپا، بدون انجام مطبوعات سنتی زیاد، یک امپراتوری لباس مردانه در دو قاره ایجاد کرده است. شراف تاجر از کازابلانکا بی سر و صدا یک رقیب قانونی برای خانه لوکس بعدی پاریس ایجاد کرده است. گلن مارتنز از Y/Project با موفقیت ساخت آوانگارد خود را بر روی دیزل حک کرده است. نام مارتین رز و گریس ولز بونر، ستاره های لندن، همچنان در گفتگوهای مربوط به فرصت های شغلی مطرح می شود. و سپس اسب های تیره ای مانند تایلر خالق و فرانک اوشن، هنرمندانی هستند که ثابت کرده اند کارآفرینان مد باهوشی هستند.