سامرز در مورد استفاده از این بازی ویدیویی به عنوان الهام، صحبت کرد که چگونه لباس‌های کاملاً جدید را به نظر می‌رساند که از آخرالزمان جان سالم به در برده‌اند و موارد دیگر.
این مثل ساختن لباس عروس برای کسی است، می دانید؟ خیلی شخصیه شما واقعاً باید از نظر بصری به آنچه در بازی با شخصیت‌ها، صحنه‌ها، دیالوگ‌ها و خط داستانی می‌گذرد احترام بگذارید. همانطور که گفته می شود، وقتی شخصیت هایی را انتخاب می کنید که هدف آنها بقا است – این در واقع به خوبی به یک داستان انسانی ترجمه می شود، یک داستان بسیار انسانی.
ولی [it’s] اولین باری که لباس‌های معاصر را دیدم، لباس‌های معاصر بسیار مهم است که بخشی از یک نمایش بسیار انسانی، زیبا، وحشتناک و فیلم‌برداری شده با گرافیک سینمایی است.
یکی از مواردی که در موفقیت نمایش نقش دارد، ظاهر و احساس آن است – طراحی تولید و محیط آن، اما لباس‌ها نیز به لطف طراح سینتیا سامرز. این نمایش بر روی رابطه بین جوئل (پدرو پاسکال) و الی (بلا رمزی) تمرکز می کند که آنها از یک چشم انداز فلاکت بار پس از همه گیری عبور می کنند. لباس‌ها از شیوع اولیه سال 2023 تا به امروز را در بر می‌گیرد، به این معنی که «بخش خرابی» نمایش، که مسئول پیری و لباس‌های ناراحت‌کننده بود، سخت کار می‌کرد. (کمتر سخت: کار با پدرو پاسکال، که سامرز فست فودهای دستی را برای خدمه در حین جابجایی شرکت به یاد می آورد.)
در بسیاری از مواقع در نمایش های دیستوپیایی یا آخرالزمانی، لباس به نوعی خارق العاده است – مانند __بلید رانر __یا مکس دیوانه. اما با ** آخرین ما**، من فکر می‌کنم که لباس‌ها واقعاً واقع‌گرایی این شخصیت‌ها را نشان می‌دهد – که این یک جهان جایگزین نیست.**
وقتی برای اولین بار در مورد این موضوع با من تماس گرفتند، گفتم: “خب، باشه، این یک اقتباس دیگر از بازی های ویدئویی است. شلوار جین و تی شرت است. سال 2003، آستین، تگزاس.” بنابراین از نظر مد: مردم حومه شهر، طبقه کارگر. بنابراین من نمی دانم چه چیزی در آن برای من است. دقیقاً چقدر از بازی را انجام می دهیم؟ آیا جایی برای گسترش وجود دارد؟ دوره نیست، آینده نگر نیست، فانتزی نیست.
آخرین مابه نظر می‌رسد که سریال موفق HBO که بر اساس پرفروش‌ترین فرنچایز بازی‌های ویدیویی ساخته شده است، نقطه‌ی شیرینی در فضای فرهنگی پیدا کرده است: این درام ترسناک علمی-تخیلی که حول یک بیماری همه‌گیر جهانی متمرکز است، به طور شگفت‌انگیزی آشنا و به یکباره ماورایی به نظر می‌رسد.
سینتیا سامرز: اقتباس از یک بازی ویدیویی می تواند واقعاً مشکل باشد. و من فکر می کنم که اجماع عمومی این است که انجام آن خطرناک است زیرا گیمرها روی بازی سرمایه گذاری زیادی دارند. آنها به شخصیت‌های بازی تبدیل می‌شوند – آنها واقعاً در حال زندگی در بازی هستند، به معنایی از کلمه. بنابراین گرفتن شخصیت های مورد علاقه آنها از یک دنیای انیمیشن و آوردن آنها به زندگی واقعی دشوار است.
کاملا. و این نقطه ای بود که به خانه هدایت شد [showrunner] کریگ [Mazin]: که می خواست شخصیت ها واقعی و قابل ربط و در دسترس به نظر برسند. و این قسمت ترسناک نمایش را ترسناک تر می کند.