برنامه های Inside New Balance برای سرنگونی سلسله مراتب جهانی کفش های کتانی

در دهه 90، زمانی که رسوایی‌ها در مورد استفاده از نیروی کار در آسیا شایع شد، New Balance توسط لشکر جدید هوادارانش در ایالات متحده اختراع شد. این بدان معنی بود که جیم دیویس باید بفهمد که چه کاری باید با این واقعیت انجام دهد که تنبل‌های Gen X، به جای ورزشکاران، به یکی از مشهودترین طرفداران پرفروش‌ترین مدل‌های کفش دویدن شرکت او تبدیل شده بودند.


دیویس به من گفت: «به عبارت ساده، هدف ما این است که سومین برند بزرگ ورزشی در جهان باشیم.»

اد حداد، که بیش از سه دهه در New Balance کار می کرد، گفت: «فکر می کنم اتفاقی که افتاد این بود که افراد 20 و 30 ساله نمی خواستند همان کفش های ورزشی را بپوشند که یک بچه 12 ساله پوشیده بود. در دهه 80 به عنوان مدیر عملیات مشغول به کار شد. “نسل بسیار جوان، 12 تا 18 سال، آنها Reebok و Nike و همه بازاریابی و تبلیغات پیرامون آنها را پذیرفتند و ما جایگزین خوبی برای آن شدیم.”

مانند بسیاری از افراد در تجارت کفش های کتانی، دیویس هرگز رقبای خود را با نام ذکر نمی کند، اما زمانی که به برخی از “شکست های کلیدی شراکت از رقابت” اشاره کرد، به نظرم رسید که منظور او از هم پاشیدگی شراکت بین آدیداس و Yeezy است – چیزی که کمتر واضح بود. و همچنین ناگفته، هرگونه اذعان به ریسک فوق‌العاده ذاتی آن انتهای بازار کفش‌های کتانی بود، جایی که یک نفر می‌تواند از انتهای بازار خارج شود و به طور بالقوه صدها میلیون درآمد را با خود ببرد.

به نظر می‌رسید که دیویس را نگران کند که این کفش‌ها به طرز مبهمی جذاب می‌شوند – یک کفش پدری برای کارمندان فروشگاه‌های رکورد به جای کارمندان بانک، با هوای شیک و به اندازه کافی برای جلوگیری از شوک فرهنگی پس از گرانج ناشی از معامله یک جفت Doc Martens. برای ایر جردنز New Balance، شاید بیش از هر شرکت کفش ورزشی دیگری، منعکس کننده شخصیت صاحبش بود که هیچ سهامداری برای پاسخگویی نداشت و علاقه ای به دور شدن از اصولی که شرکت را به موفقیت رسانده بود، نداشت. برای مثال این دیویس بود که از انتقال تمام تولیدات شرکت به خارج از کشور خودداری کرد. دیویس نیز در پشت تعهد این برند به بودجه‌های بی‌سابقه بازاریابی و سیاست چند دهه‌ای علیه حمایت از ورزشکاران نام‌های بزرگ بود. (بعد از عقد قرارداد با ستاره لس‌آنجلس لیکرز، جیمز وورثی برای حدود 1 میلیون دلار در دهه 80، تصمیم گرفت ورثی و سایر ورزشکاران را تمدید نکند و به جای آن، فلسفه «تأیید شده توسط هیچ‌کس» را پذیرفت و روی نوآوری محصول سرمایه‌گذاری کرد. علی‌رغم این تلاش‌ها، آنها هنوز در بازار کفش‌های بسکتبال، جایگاه خود را به ریباک و نایک باختند.) و در دهه 90، زمانی که فشارها برای شروع بازاریابی 990 به عنوان یک کفش ورزشی سبک زندگی قدیمی وجود داشت، به نظر می‌رسید که دیویس آنچه را که فرهنگ عامه از او می‌خواهد قبول نمی‌کرد. نام تجاری.

حداد به من گفت که جیم دیویس که از مصاحبه امتناع کرد، از این نوستالژی خزنده مد احتیاط کرد، زیرا معتقد بود نیو بالانس فقط باید با عملکرد فنی آن در بازار ایالات متحده مرتبط باشد. بزرگ‌ترین موفقیت‌های آن از تمرکز بر کیفیت، عملکرد و نوآوری حاصل شده است: پیشرفت‌هایی مانند 574، 990 و W320 که یکی از اولین کفش‌های مخصوص دویدن بود که به‌ویژه برای زنان توسعه یافت. سپس این واقعیت وجود داشت که بسیاری از طرفداران New Balance عاشق این برند شده بودند، فقط به این دلیل که کفش های کتانی آن واقعاً به خوبی به آنها می خوردند.



منبع


منتشر شده

در

توسط

برچسب‌ها: