اما پس از آن برای انجام یک مفهوم مانند نمایش مینسترل، جایی که شما هنوز چیزی را به سیخ می کشید، این یک نوع طنز است، اما اکنون به عناصر کلاس ضربه می زنید، اکنون تبدیل به یک گفتگوی بزرگتر می شود و تبدیل به مکالمه ای می شود که برای من هرگز واقعاً نمی خواستم در آن شرکت کنم. از. من فقط فکر می کردم که چیز خنده دار است، نقطه. بنابراین ما هرگز شبیه کسانی نبودیم که مردم میگویند ما هستیم. ما ضد گانگستر نبودیم، ضد هر چیزی. ما فقط ضد لعنتی بودیم. فقط بداخلاق نباش و من فکر می کنم این چیزی بود که گم شد. اما از نظر موقعیت ما و اینکه مردم به نوعی ما را به عنوان بازگرداننده هیپ هاپ واقعی میدانستند، این چیزی بود که قطعاً گاهی اوقات به آن متمایل بودیم.
برادر کوچولو به عنوان جانشین میراث گروه زبانهای بومی که همیشه فکر میکردم یک شمشیر دولبه است، مسح شد. شما مردان استاندارد برای تیپ های هیپ هاپ واقعی با تحصیلات دانشگاهی شدید و ناخواسته در مخالفت با TI و مایک جونزهای جهان قرار گرفتید. وقتی به گذشته نگاه می کنید، فکر می کنید که این ایده به حرفه شما آسیب زده یا به شما کمک کرده است؟
بیگ پو: هیچ رسانه اجتماعی وجود نداشت، بنابراین بسیاری از مردم میتوانستند چیزهای بدی را در مورد ما تصور کنند و آنچه را که واقعاً در مورد آن بودیم به روی خودمان نشان دهند. این به ما کمک نکرد. احمقانه ترین چیز زمانی بود که آماده شدیم بیرون بیایم نمایش مینسترل، و شنید که Bun B ناامید شده است. که همه چیز را تغییر داد. زدم [label mate] پل وال برای اطلاعات Bun B تماس گرفت و من نتوانستم سریعتر با او تماس تلفنی برقرار کنم. هرگز در زندگی ام یک روز با Bun B را ندیده بودم یا با او صحبت نکرده بودم، اما بدیهی است که من به کسی که او بود احترام می گذاشتم. مثلا مجبور شدم تلفنی بگیرم تا توضیح بدهم. اما متاسفانه، شما نمی توانید این کار را با همه انجام دهید، درست است؟
فونته: اوه، خدای من. تنها چیزی که می شنوم اشتباهات است. بله، مطمئناً چیزهای زیادی وجود دارد که وقتی دوباره به آنها گوش میدهم، فکر میکنم، مرد، میتوانم این کار را بهتر انجام دهم. و فقط به این دلیل که نمیخواهم تجربه را برای طرفداران خراب کنم، به بخشهای خاص اشاره نمیکنم.
بیگ پو: فکر میکنم در پایان روز، ما فقط میخواستیم مردم ما را به عنوان گربههایی ببینند که دوپینگ هستند و موسیقی خوبی میسازند. این دعوای ما بیش از هر چیزی بود. مهم نیست که تصمیم گرفتید در کدام سمت زیرزمین فرود بیایید. اگر موسیقی دوپ بود، موسیقی دوپ بود زیرا، لعنتی، ما به 50 سنت گوش میدادیم [too]، شما می دانید منظورم چیست؟
Beats by Dre را به یاد دارم [launching] و شعار Beats by Dre این بود: «موسیقی را همانطور که هنرمند میشنود بشنو». و من نمی توانم به جهنم بزرگتری فکر کنم. شما نمی خواهید موسیقی را به این شکل بشنوید، به من اعتماد کنید. شنیدن یک آهنگ آنطور که هنرمند آن را می شنود، یک نوع بسیار مازوخیستی است، زیرا تنها چیزی که می شنوید لعنتی شماست. اما برای من بخش بزرگی از هنر فقط درک وجود آن است. این سندی است از جایی که در آن زمان بودید و در آن زمان چه کسی بودید. و برای اینکه ما ۲۱، ۲۲ ساله باشیم، اولین رکوردمان را میسازیم، لعنتی، من شکایتی نداشتم.
فونته: قطعاً این یک هدیه و یک نفرین بود، برخی از آن ها توسط خودمان انجام شد. [On]اولین رکورد ما،یو یو“من دارم به سیخ می کشم کل لعنتی کافه بوهو.
وقتی آلبوم را دوباره گوش میدهید، آیا لحظاتی وجود دارد که شما را به هم میریزد؟
توسط