میاکه یک پوپولیست بود، و او طراح مد برچسب را رد کرد و در عوض اصرار داشت که او فقط «چیزهایی می‌سازد». او می خواست کارش فراتر از دنیای مد منزوی و نخبه ای باشد که برای اولین بار در پاریس با آن مواجه شده بود. از نظر راس، پلیسه تحقق این وعده است. او می‌گوید: «وقتی یک قطعه Plissé می‌خرید، احساس می‌کنید در حال خرید یک قطعه طراحی هستید. راس حداقل در لندن، پلیسه را نماد برابری می داند. او می گوید: «ما همیشه یک شلوار رسمی را تحمیل کرده ایم. «Issey Miyake Homme Plissé آمده است و خود را در بین وضعیت طبقاتی در کشور قرار داده است و به مردان امکان حرکت بالا و پایین را می دهد. من فکر می‌کنم این واقعاً خاص است و یک مشکل اجتماعی را در اینجا حل می‌کند.»
روزی که مرگ میاکه توسط استودیوی او اعلام شد، ادای احترامی که در رسانه‌های اجتماعی منتشر شد نشان می‌دهد که واقعاً چه تعداد از مردم کار او را پوشیده و با آن درگیر هستند. برای هر پستی از رابین ویلیامز در بمب افکن ایسی میاک، استیو جابز با یقه یقه اسکی معروفش، یا جونی میچل با شال های چین دار مجللش، یک شهادت شخصی بود. از روزنامه نگار جو برنشتاین: “من یک جفت شلوار پلیسه سبز شکارچی دارم که مادرشوهری سوئیسی ام به خاطر داشتن آنها بی رحمانه مرا مسخره می کند، اما امروز به افتخار ایسی آنها را می پوشم.” روزی که کارل لاگرفلد درگذشت چند نفر شانل را پوشیدند؟ حداقل سه نفر از همکاران Condé Nast دیروز در دفتر Homme Plissé پوشیده بودند، و من چند طرفدار دیگر را در پیاده روی خود به خانه دیدم.
حتی قبل از اعلام مرگش، مشخص بود که چین‌های میاکه لحظه‌ای را پشت سر می‌گذارد. دو روز قبل، سارجنت به طور اتفاقی از پرچم‌دار Issey Miyake در ترایبکا بازدید کرد تا دوباره چند کالای اصلی را به کار گیرد. او می گوید فروشگاه شلوغ بود.
طراح A-Cold-Wall ساموئل راس در سال‌های اخیر نیز متوجه شده است که مردان در اطراف لندن نیز مورد توجه قرار گرفته‌اند. راس، که تقریباً هر روز پس از معرفی همسرش به این برند، شروع به پوشیدن هوم پلیسه کرد، اذعان می‌کند: «من تا حدودی نسبت به آن احساس مسئولیت می‌کنم. او احساس پارچه چین دار را برای اولین بار به عنوان یک مکاشفه توصیف می کند. راس، که مجموعه‌ای از حدود دوجین لباس چین‌دار را ایجاد کرده است، می‌گوید: «به‌گونه‌ای، غیررسمی به نظر نمی‌رسید – کاملاً لمسی اما در عین حال ظریف و حسی بود. او می‌گوید: «به یاد می‌آورم که از احساس تنهایی شوکه شدم، و به یاد می‌آورم که فکر می‌کردم: «این کار یک طراح صنعتی است، این کار یک هنرمند است. من بلافاصله اسیر شدم.»
سارجنت خیلی زود متوجه شد که آنها را در شام و مهمانی ها می پوشد. برای Miyake، کاربر پسند بودن هرگز به قیمت ظرافت تمام نشد، ساخت Homme Plissé یکی از تنها مارک هایی است که می توانید در مربیگری و همچنین در مراسم بعد از مهمانی مت گالا بپوشید. “آنها شلوار ورزشی نیستند، درست است؟” سارجنت می گوید. این ماده ساختاری در عین حال نرم دارد و درخشندگی دلپذیری دارد که بسته به نور می تواند رسمی یا غیر رسمی خوانده شود. و شبح‌های تخیلی که در یک لحظه ضعیف به نظر می‌رسند، به نظر می‌رسد زمانی که پوشنده حرکت می‌کند – یا بهتر است بگوییم، رقصیدن – زنده می‌شوند.
ایسی میاکه در نمایش باند بهار و تابستان 1994 خود در پاریس تعظیم می کند.
استخر ARNAL/PAT/Getty Images
برای طرفداران Miyake، لباس های چین دار این طراح به سیستم تقریباً جهانی لباس پوشیدن نزدیک می شود. سارجنت می‌گوید: «به نوعی، Pleats Please روحیه دموکراتیکی در خود دارد، زیرا هیچ کس در آن بد به نظر نمی‌رسد. در Pleats Please، «شما می توانید متفکر به نظر برسید، می توانید باهوش و زیبا به نظر برسید. و لباس‌های زیادی که بتوانید در پنج دقیقه به تن کنید، نمی‌تواند این کار را انجام دهد.»
